Το αιματοβαμμένο Μουντιάλ

Γράφει ο Βασίλης Πανούλας Μουντιάλ

Κυριακή απόγευμα. Για κάποιους οι λέξεις αυτές αποπνέουν μια αύρα ραστώνης. Οι τελευταίες πινελιές χαλάρωσης που πρέπει να τοποθετηθούν επιμελώς, πρώτου ο λευκός καμβάς της νέας εβδομάδας λάβει θέση. Για άλλους όμως οι λέξεις αυτές σηματοδοτούν το πάθος, τη χαρά, τη συγκίνηση που θα τους προσφέρει το καθιερωμένο 90 λεπτό της αγαπημένης τους ομάδας. Ο δικός μου μικρόκοσμος ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.

Η αλήθεια είναι πως ποτέ δε με συνεπήρε η ιδέα της ένταξης πίσω από συγκεκριμένο χρώμα, η πύρινη ατμόσφαιρα του γηπέδου, οι φωνές κάθε λογής μπροστά από μια οθόνη. Βρίσκω όμως συναρπαστικό το πώς καλοί φίλοι για αυτά τα 90 λεπτά μετατρέπονται σε άσπονδοι εχθροί και με το πέρας τους μονιάζουν και επανέρχονται στην ‘’κανονικότητα’’.

Φίλοι που έχουν βρει στο άθλημα αυτό διέξοδο από τη ζοφερή καθημερινότητα, κώδικες επικοινωνίας, ακόμα και μέσα κοινωνικοποίησης. Δεν είναι υπερβολή να θεωρήσει κάποιος πως το ποδόσφαιρο για αυτούς αποτελεί τρόπο ζωής. Είναι απορίας άξιον, λοιπόν, πως οι ίδιοι άνθρωποι, κατά πλειοψηφία, επιλέγουν να γυρίσουν την πλάτη στο Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου, εν συντομία Μουντιάλ, που διεξάγεται στο Κατάρ και κάνουν λόγω για αμετανόητο μποϊκοτάζ. Η μήπως όχι;

Θα χρειαστεί να πάμε λίγο πίσω. Το μακρινό 2010 συγκεντρώθηκαν οι υποψηφιότητες των χωρών που εκδήλωσαν ενδιαφέρον ώστε να αναλάβουν χρέη διοργανωτή για το Μουντιάλ του 2022. Μεταξύ αυτών ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, η Αυστραλία , η Νότιος Κορέα και η Ιαπωνία. Μάλιστα το όνομα των ΗΠΑ δέσποζε πρώτο στα πηγαδάκια των διαδρόμων εκείνες τις μέρες όσον αφορά την προτίμηση ψήφου, μιας που θα έπονταν της διοργάνωσης της Ρωσίας. Μια κίνηση με συμβολικό χαρακτήρα και επιστρώσεις ειρηνικού μηνύματος με πολλούς αποδέκτες. Η είδηση ωστόσο, της επιλογής του Κατάρ σε ρόλο διοργανωτή έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία στην παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα.

Το Κατάρ βρισκόταν σε διαδικασία διεκδίκησης μαζί με τις προαναφερθείσες χώρες, παρ’ όλα αυτά η έλλειψη εγκαταστάσεων, οι απαγορευτικές καιρικές συνθήκες, η παντελής απουσία ποδοσφαιρικής παράδοσης και η προβληματική νομοθεσία το καθιστούσαν ως το απόλυτο outsider.

Καθώς οι μήνες περνούσαν, τα πρώτα σύννεφα πάνω από αυτή την αμφιλεγόμενη συμφωνία/επιλογή έκαναν τη εμφάνιση τους. Δεν ήταν λίγες οι φωνές που έκαναν λόγο για χρηματισμό των μελών της ψηφοφορίας, με βασικό ενορχηστρωτή τον Μοχάμεντ Μπιν Χαμαν, ο οποίος εκτελούσε χρέη υπευθύνου της εκτελεστικής επιτροπής της Ασίας και είχε εμπλακεί στο παρελθόν σε παρόμοιες υποθέσεις. Μουντιάλ Μουντιάλ Μουντιάλ Μουντιάλ

Το σκάνδαλο και οι πιέσεις ήταν τόσο μεγάλες που ανάγκασαν τη FIFA να εξετάσει σοβαρά το ενδεχόμενο να πάρει τη διοργάνωση από τα χεριά του Κατάρ, πράγμα που όπως απέδειξε η ιστορία δεν έκανε. Αίσθηση προκάλεσε επίσης το γεγονός πως 3 εβδομάδες πριν την ψηφοφορία, η Fifa πρόσφερε στο Al Jazeera τα δικαιώματα των μουντιάλ 2018 και 2022, έναντι 300 εκατομμυρίων δολαρίων και με την υπόσχεση για αλλά 100 σε περίπτωση που η διοργάνωση διεξαχθεί στο Κατάρ.

Και ερχόμαστε στο σήμερα. Ώρες πριν το εναρκτήριο λάκτισμα και το πρώτο σφύριγμα, οι αντιδράσεις και οι εκδηλώσεις αμφισβήτησης απέναντι στη διοργάνωση, όχι μόνο δεν κατευνάζουν αντίθετα, λαμβάνουν μορφή χιονοστιβάδας. Μουντιάλ Μουντιάλ Μουντιάλ Μουντιάλ Μουντιάλ Μουντιάλ

Σύμφωνα με ντοκουμέντα και δημοσιογραφικές έρευνες, οι οποίες κάθε άλλο πάρα ευπρόσδεκτες ήταν από το κράτος του Κατάρ, οι συνθήκες εργασίας κάτω από τις οποίες δούλευαν εκατοντάδες χιλιάδες άτομα για την προετοιμασία και κατασκευή σταδίων και αθλητικών υποδομών, ήταν το λιγότερο απάνθρωπες. Θερμοκρασίες κοντά στους 50 βαθμούς Κελσίου, ωράρια που ξεπερνούν τις 15 ώρες και κοντέινερ με στοιβαγμένους ανθρώπους, είναι μερικά από τα συστατικά που συνθέτουν την καθημερινότητα χιλιάδων μεταναστών που έσπευσαν από την Ινδία, το Μπανγκλαντές, το Νεπάλ, το Πακιστάν και τη Σρι Λάνκα, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα προς το ζην.

Γροθιά στο στομάχι αποτελεί, επίσης, ο αριθμός νεκρών από εργατικά ατυχήματα που εξέδωσε ο Guardian και ανέρχεται στις 6500 ανθρώπους. Επιπλέον, δεν ήταν λίγοι οι ‘’καλοθελητές’’ που εκμεταλλεύτηκαν μεταρρυθμίσεις του συστήματος Kafala, ένα πακέτο νομών που αφορούν την εργατική τάξη στους κατασκευαστικούς τομείς στις χώρες του Κόλπου. Το σύστημα αυτό ορίζει κηδεμόνες στα άτομα που εισέρχονται στη χωρά για να δουλέψουν καθιστώντας τους υπευθύνους για τα έγγραφα και τις βίζες. Έτσι λοιπόν σωρεία εργοδοτών κρατούσαν σε καθεστώς ομήρειας μεγάλο αριθμό εργαζομένων, δεσμεύοντας τους έτσι πίσω από τα εκάστοτε εργοτάξια.

Και σαν να μην ήταν αρκετά όλα αυτά, στον κατάλογο διαμαρτυριών έρχεται να προστεθεί η συντηρητική νομοθεσία του κράτους σε ότι αφορά τα ανθρωπινά δικαιώματα, βγαλμένη από τους κόλπους μιας άλλης εποχής. Κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης, της τοπικής αυτοδιοίκησής καθώς και της διοργάνωσης, καθιστούν σαφές πως η ομοφυλοφιλία δεν είναι ανεκτή και η εκδήλωση οποιασδήποτε κίνησης που την αναπαράγει θα τιμωρείται αυστηρά.

Ούτε η ελευθέρια του λογού, όμως, μένει αλώβητη από την επέλαση των πρακτικών περιορισμού του κράτους. Αρκετοί είναι ο δημοσιογράφοι που επρόκειτο να καλύψουν το αθλητικό γεγονός και έχουν υποστεί ελέγχους και επικρίσεις ενώ, σε κάποιες περιπτώσεις παρέχεται δωρεάν διαμονή και παρακολούθηση αγώνων με την προϋπόθεση να μην προχωρήσουν σε αρνητικά σχόλια για τη διοργάνωση αλλά και να καταδικάζουν δημοσιά όσους προβαίνουν σε τέτοιες ενέργειες.

Μποϊκοτάζ λοιπόν; Ίσως η κίνηση αυτή να αποτελεί μονόδρομο για κάποιον που θεωρεί το ποδόσφαιρο κομμάτι του και δεν ανέχεται κανένας να του το λερώσει με διοργανώσεις που έχουν χάσει την πνευματική και ηθική τους πυξίδα. Και θα φέρει αποτέλεσμα αυτό; Την απάντηση αυτή θα στη δώσει ένας ποδοσφαιρόφιλος και πάλι εξηγώντας σου πως μια ενέργεια, αν είναι συλλογική μπορεί να ανατρέξει τις ισορροπίες ολοκλήρου του ματς.

Διαβάστε περισσότερα: