Τα βουνά της Ηπείρου

Γράφει ο Παναγιώτης Αλέξης βουνά

28^η Οκτωβρίου σήμερα και το έθνος γιορτάζει μια από τις πιο ένδοξες σελίδες του, μια μέρα που χαράχτηκε στην ιστορία και αποτελεί σταθμό για την πορεία της Ελλάδας. Η επέτειος της ημέρας αυτής αποτελεί χωρίς αμφιβολία το πιο ιστορικό γεγονός για τον Ελληνισμό μετά την εθνική παλιγγενεσία της 25^ης Μαρτίου, για κανένα άλλο λόγο, πέρα του ότι συμπυκνώνει και αποθεώνει με την μέγιστη δόξα όλο το μεγαλείο και τον ηρωισμό του Ελληνικού έθνους.

Τι γιορτάζουμε όμως αυτή την ημέρα;

Γιορτάζουμε μόνο το θρυλικό «Όχι» του Ιωάννη Μεταξά στον Ιταλό πρεσβευτή; Γιορτάζουμε τις ιστορικές μάχες στα βουνά της Ηπείρου; Όχι, γιορτάζουμε την αυτοθυσία και τον ηρωισμό του έθνους μας, που με αυτοθυσία και αυταπάρνηση πολέμησε δύο γιγαντιαίες δυνάμεις, δυνάμεις που απειλούσαν και έκαναν τους Δυτικούς να τρέμουν. Αλλά ενώ μια ολόκληρη Ευρώπη δείλιαζε και οπισθοχωρούσε στις αξιώσεις και τις προκλήσεις ενός τυράννου, μια μικρή χώρα με μια χούφτα στρατό και όπλα σηκώθηκε στο ύψος των περιστάσεων και έδειξε τον δρόμο της αντεπίθεσης και της νίκης.

Αρνούμενος ο Μεταξάς να παραδώσει την Ελλάδα στην Ιταλική και εν συνεχεία στην Ναζιστική λαίλαπα οδήγησε μια χώρα και ένα έθνος που έχει μόλις βγει από προηγούμενους πολέμους, εκστρατείες και καταστροφές σε άλλη μια περιπέτεια, παγκόσμιου βεληνεκούς. Πάρα τις δυσκολίες όμως, αυτή η χώρα και αυτό το έθνος κατάφεραν να θριαμβεύσουν και να προελαύσουν με πρωτόγνωρη ισχύ και δίψα για νίκη.

Καταλυτικός παράγοντας αυτού του θριάμβου, ήταν η φιλοπατρία και το άσβεστο πάθος όλων αυτών των αγωνιστών για την Ελλάδα τους, για την σημαία, για τις οικογένειες τους που τους περίμεναν πίσω και πολλοί από αυτούς δεν ξαναείδαν. Χωρίς να φοβηθούν το κρύο, χωρίς να υπολογίσουν την αριθμητική και πολεμική υπεροπλία του ιταλικού στρατού, οι Ελληνικές στρατιές ρίχτηκαν στην μάχη και κατάφεραν όχι μόνο να απωθήσουν την εισβολή αλλά και να προχωρήσουν σε κατάληψη περιοχών εκτός του Ελληνικού εδάφους. βουνά

Η σημερινή γιορτή όμως έχει ακόμα μια μοναδικότητα, δεν υπάρχει προηγούμενο χώρας που να γιορτάζει την έναρξη ενός πολέμου. Ο λόγος είναι απλός, η εθνική υπερηφάνεια απέναντι σε ένα έθνος που δεν δίστασε και μπήκε σε έναν πόλεμο που άλλαζε τις ισορροπίες του κόσμου, χωρίς να γνωρίζει αν θα κερδίσει, αν θα χάσει, μόνο πεπεισμένο ότι θα πέσει μαχόμενο και ότι δεν θα παραδωθεί ατιμωτικά. βουνά

Πόσο όμως οι Έλληνες του 2022 νιώθουν και ζουν αυτή τη μέρα ως δική τους αποτελεί αντικείμενο μεγάλης συζήτησης. Την νιώθουν σαν μια μέρα υπερηφάνειας και εθνικής δόξας ή απλά σαν ένα ευχάριστο τριήμερο και μια διαφυγή από την πληκτική ρουτίνα;; βουνά

Δυστυχώς σήμερα λείπει η συνειδητοποίηση της σοβαρότητας και του μεγέθους της σημερινής μέρας από την Ελληνική κοινωνία. Είναι οι παρελάσεις, οι χοροί, η κατάθεση στεφάνων αυτά που τιμούν και εξυψώνουν αυτή τη μέρα στους ουρανούς όπου και ανήκει, ή απλά είναι τυπικότητες και θεατρινισμοί χωρίς περιεχόμενο και ουσία. Άραγε πόσα από τα ελληνόπουλα που σήμερα παρελαύνουν με τα λευκά τους πουκάμισα και τα μπλε παντελόνια και φουστάνια γνωρίζουν το βάρος αυτής της ημέρας. 

Η σημερινή παιδεία του Έλληνα τον κάνει να αποστρέφεται την ιστορία του σαν κάτι μακρινό και ξένο, πάρα σαν κάτι δικό του που πρέπει να το νιώθει και να τον χαρακτηρίζει σε κάθε του στιγμή. Πρέπει αν θέλουμε να λέμε ότι τιμούμε τους προγόνους μας και την ημέρα αυτή, να ερχόμαστε εμείς οι ίδιοι σε επαφή με την ιστορία, διαβάζοντας και μαθαίνοντας για αυτή, έτσι ώστε να εμπνεύσουμε και άλλους να ακολουθήσουν αυτό τον δρόμο, να γίνει βίωμα μας η ιστορία και κάθε τέτοια μέρα να την νιώθουμε στην ολότητα της. βουνά

Η 28^η Οκτωβρίου δεν ξεκινάει και τελειώνει με τους χορούς, τις παρελάσεις και τις κοινωνικές δημοσιεύσεις με Ελληνικές σημαίες, είναι ζωντανή και εμφανίζεται σε κάθε πτυχή σε κάθε φάση και σε όλη την πορεία του έθνους μας.

Διαβάστε περισσότερα: αστικές πράξεις