Πανελλήνιες: Μια λέξη που οι περισσότεροι την έχουμε συνδέσει με <<άσχημες>> αναμνήσεις. Αναμφισβήτητα, πρόκειται για μια διαδικασία ιδιαίτερα οδυνηρή και ψυχοφθόρα. Παράλληλα, συνιστούν και ένα κομβικό σημείο της ζωής μας ενώ αποτελούν και προάγγελο των εξετάσεων και των δυσκολιών που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον.

Ωστόσο, για το ζήτημα των πανελληνίων εξετάσεων στην ελληνική κοινωνία επικρατούν δυστυχώς ακόμη πολλές παρωχημένες και οπισθοδρομικές αντιλήψεις. Για τους περισσότερους η επίτευξη μιας υψηλής βαθμολογίας και η εισαγωγή σε μια <<αξιόλογη>> σχολή (όπως ιατρική, νομική, ψυχολογία, πολυτεχνείο) συνδέονται με σίγουρη επιτυχία και κύρος και αποτελούν στοιχεία άξια θαυμασμού.

Η πραγματικότητα όμως απέχει από αυτή τη διαστρεβλωμένη αντίληψη που επικρατεί. Το ήθος και η προσωπικότητα ενός ατόμου δεν θα πρέπει να αξιολογείται με βάση το επάγγελμά του αλλά από τη συνολική του στάση απέναντι στην κοινωνία και τους συνανθρώπους του καθώς και από το πως στέκεται απέναντι στις υποχρεώσεις του.

Επιπλέον, κάθε μαθητής κάνει τη δική του προσπάθεια και κανείς πέρα από τον ίδιο δεν μπορεί να γνωρίζει τον αγώνα και τις θυσίες του. Εκτός από αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι άδικο η προσπάθειά μας να κρίνεται από τις δώδεκα ώρες που εξεταζόμαστε ενώ δεν δίνονται και ίσες ευκαιρίες στους μαθητές για να αναπτυχθούν ολόπλευρα και να εξελίξουν και τα άλλα ταλέντα που πιθανώς έχουν ώστε να αναπτερωθεί το ηθικό τους.

Ακόμη, μια σκέψη που ταλανίζει την πλειοψηφία των μαθητών και που τους φορτώνει με επιπρόσθετο άγχος είναι το τι θα πει ο κόσμος. Έχουμε την τάση να επηρεαζόμαστε από τη γνώμη των άλλων και να αξιολογούμε τις δυνατότητές μας μα βάση αυτό. Όμως, όπως είπα μόνο εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε τον πραγματικό μας αγώνα και οφείλουμε να είμαστε υπερήφανοι για εμάς ανεξαρτήτου αποτελέσματος.

Με λίγα λόγια, νομίζω πως ήρθε επιτέλους η ώρα να εξοβελίσουμε τις τοξικές σκέψεις που μας κατατρύχουν και να εκτιμήσουμε τον εαυτό μας και τον αγώνα μας. Μάλιστα δίνοντας φέτος για δεύτερη φορά εξετάσεις συνειδητοποίησα ότι η πραγματική ζωή ξεκινάει από εδώ και στο εξής. Για αυτό ας απολαύσουμε το καλοκαίρι και ας δούμε το κάδρο της ζωής υπό μια πιο ευρυγώνια οπτική χωρίς να γινόμαστε έρμαια της ανασφάλειάς μας. Άλλωστε για να κλείσω και με μια φράση από τα φτηνά τσιγάρα <<η ζωή ξέρει και εγώ την εμπιστεύομαι>>.

Διαβάστε περισσότερα: Πανελλήνιες

Πανεπιστημιακή Αστυνομία: μια αναγκαιότητα για την ελληνική πραγματικότητα

Σε κυρίαρχο ζήτημα της επικαιρότητας, στην ακαδημαϊκή κοινότητα, έχει αναδειχθεί το θέμα της πανεπιστημιακής αστυνομίας, ενόψει της επικείμενης εισόδου της ΟΠΠΙ στα ΑΕΙ.