Γράφει η Κώννα Λουκάνη Παραίτηση Τσίπρα

Μια περίοδος έντονης πολιτικής αναμέτρησης έφτασε πριν από λίγες μέρες στο τέλος της. Όπως κάθε αναμέτρηση υπήρχαν οι νικητές και οι χαμένοι. Οι πολίτες της χώρας για δεύτερη συνεχόμενη φορά μέσα σε ένα διάστημα 40 ημερών διάλεξαν συνειδητά τον αρχηγό του κράτους Κυριάκο Μητσοτάκη. Η συνεχόμενη νίκη της Νέας Δημοκρατίας και η ακόμα μεγαλύτερη απόκλισή της από τον ΣΥΡΙΖΑ, έφερε για άλλη μια φορά στο προσκήνιο τα αφανή προβλήματα της αριστεράς. Η διαφορά των περίπου 20 μονάδων από το νικητήριο κόμμα και η ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ δείχνουν πως οι πολίτες καιρό τώρα έχουν κουραστεί από τις πρακτικές και τα ατελείωτα σε σειρά λάθη των αριστερών κομμάτων και ως επί το πλείστον του ΣΥΡΙΖΑ. Παραίτηση Τσίπρα

Ο Αλέξης Τσίπρας αποτέλεσε τα τελευταία 15 χρόνια το πρόσωπο και τον βασικό εκπρόσωπο της αριστεράς. Η επιλογή του ως ο πρώτος αριστερός πολιτικός της χώρας μπορούμε να συμφωνήσουμε οι περισσότεροι από εμάς (ξεκάθαρα με αντικειμενικό τρόπο ακόμα και αν διαφέρουν οι πολιτικές πεποιθήσεις μας) δείχνουν έναν άνθρωπο ο οποίος με το πείσμα και το όραμά του κατάφερε να δώσει στην αριστερά την ευκαιρία να περάσει έστω για αυτό το διάστημα των 15 ετών από την αφάνεια στην έντονη εμφάνισή της στην πολιτική σκηνή της χώρας μας.

Δυστυχώς όμως, σε καμία πολιτική του κόσμου δεν αρκεί ούτε το πείσμα ούτε το όραμα. Πρέπει να παρθούν σημαντικές αποφάσεις, πρέπει να μπορεί ο εκάστοτε αρχηγός του κόμματος, του κράτους, ακόμα και το ίδιο το κόμμα να είναι ικανό να εκπροσωπήσει σωστά και αξιοπρεπώς τους πολίτες του είτε σε εσωτερικός είτε σε εξωτερικούς παράγοντες. Η αριστερά απέδειξε τόσα χρόνια πως η κριτική της, η αντιπολίτευσή της αλλά και η ατελείωτη υποστήριξη του δημοκρατικού πολιτεύματος ήταν ακριβώς αντίθετη με αυτά που όντως πρέσβευε και έπραξε όταν ήρθε η στιγμή να πάρει έστω και για μία τετραετία την εξουσία στα χέρια της.

Σε ποιο δημοκρατικό πολίτευμα λογείται να πράττεις αντίθετα με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που εσύ έβαλες τον λαό σου να ψηφίσει; Νομίζω πως η απάντηση είναι γνωστή σε όλους μας. Και αυτό είναι μόνο ένα χαρακτηριστικό μα πολύ ισχυρό παράδειγμα για τα λάθη που επί χρόνια έκανε η αριστερά. Για να μην αναφερθούμε στην εικόνα που είχε το κράτος την συγκεκριμένη 4ετία στο εξωτερικούς και τα λάθη που γίνανε σε ό,τι αφορούσε το μεταναστευτικό, αι την εξωτερική πολιτική. Μιλήσανε για “σκίσιμο των μνημονίων”, τη στιγμή που το τρίτο μνημόνιο βρισκότανε στο τραπέζι έτοιμο. Για άλλη μια φορά η αριστερά και ειδικότερα, ο κύριος Τσίπρας είχε αποδείξει πως δεν μπορούσε να να χειριστεί καμία κατάσταση με πολιτικό σθένος και σιγουριά.

Όλα αυτά συσσωρεύονταν τα τελευταία χρόνια στους οπαδούς του κόμματος, καθώς έβλεπαν πως όλα αυτά που πίστευαν και υποστήριζαν δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια φούσκα η οποία ήρθε η στιγμή όπως φάνηκε να σπάσει. Προσωπική μου εκτίμηση με την οποία έχετε κάθε δικαίωμα να συμφωνήσετε ή να διαφωνήσετε, το αποτέλεσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ξεκάθαρα τιμωρητικό.

Η απώλεια των ψηφοφόρων ήταν τιμωρητική για όλα αυτά που είχε υποσχεθεί να κάνει για το ,καλό του λαού είτε ως κυβέρνηση, είτε ως αξιωματική αντιπολίτευση και δεν έκανε ούτε το ελάχιστο. Ο λαός σιγά σιγά αρχίζει να ξεχνάει το κίνημα της και επιστρέφει στο ΠΑΣΟΚ ως μία προσπάθεια συγκρότησης μίας όσο το δυνατόν σωστότερης και αποτελεσματικότερης αντιπολίτευσης.

Και αφού όλα τα παραπάνω έγιναν, ο κύριος Τσίπρας έπραξε αυτό που έπρεπε και ήταν υποχρεωμένος να κάνει προς τον λαό -ίσως και για πρώτη φορά- και δήλωσε την παραίτηση του. Ακόμα και σήμερα, διακρίνουμε το χάος που επικρατεί αφού το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έμεινε “ακέφαλο” για ένα μικρό αλλά σημαντικό διάστημα. Πως θα εμπιστευτεί ο λαός ξανά της αριστερά; Νομίζω δύσκολα μετά από όλο αυτό το χάος. Και έτσι, μήπως τελικά γράφεται σιγά σιγά, ο “τραγικός” επίλογος;