Και να που ήρθε αυτή η ώρα. Σχεδόν 4 χρόνια μετά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση, έρχεται ξανά αυτή τη στιγμή να δείξουμε την εμπιστοσύνη μας σε αυτούς που θα είναι ο “λόγος” μας το επόμενο χρονικό διάστημα. Πόσοι από εμάς σκέφτονται όμως έτσι;

Πόσοι από εμάς θα πάνε σε 3 σχεδόν εβδομάδες να ψηφίσουν; Πολλοί είναι αυτοί που απορούν “τι να ψηφίσω αφού όλοι το ίδιο είναι” “σιγά μην αλλάξει η δική μου ψήφος το σύστημα” και άλλα τέτοια που σίγουρα αρκετοί έχουμε ακούσει αν έχουμε βρεθεί έστω και μια φορά στην καφετέρια της γειτονίας μας και όχι μόνο.

Φέτος, πάνω από 200.000 νέα παιδιά ετοιμάζονται να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης για πρώτη φορά. Παιδιά με όνειρα, με φιλοδοξίες, παιδία που πάνε στο σχολείο, που σπουδάζουν, με όνειρα για το μέλλον. Θα συμφωνήσουμε νομίζω πως οι ψήφοι της νέας γενιάς είναι ικανοί να καθορίσουν το αποτέλεσμα ως ένα -έστω και μικρό- βαθμό. Οπότε ναι, η ψήφος μας μετράει. Η ψήφος είναι ικανή να κάνει κάτι καλύτερο, ίδιο ή και χειρότερο από ότι ήδη είναι.

Οπότε γίνεται σαφές πως το μόνο που έχουμε να κάνουμε και μεμονωμένα αλλά και ως κοινωνία είναι να βοηθήσουμε τους καινούριους ψηφοφόρους να καταλάβουν τι είναι αυτό το οποίο τους εκφράζει και τους ταιριάζει χωρίς ωστόσο να επεμβαίνουμε και να ωθούμε να ψηφίσουν αυτό που ενδεχομένως οι γονείς τους ψηφίζουν. Μιας και αυτό στη χώρα μας και γενικά στα Βαλκάνια είναι ένα συχνό φαινόμενο.

Πέρα από αυτό όμως, η ψηφοφορία είναι ίσως το πιο σημαντικό όπλο ενάντια της πολιτικής αλλοτρίωσης. Η πολιτική αλλοτρίωση είναι η σκόπιμη ή και μη αδιαφορία του ατόμου για τα πολιτικά. Η χώρα μας δυστυχώς αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια μεγάλο πρόβλημα πολιτικής αλλοτρίωσης ενώ παρατηρείται και αυξημένη μείωση στους ψηφοφόρους.

Καλό θα ήταν λοιπόν να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα με κάθε πιθανό τρόπο είτε αυτός λέγεται συμμετοχή στο πολιτικό γίγνεσθαι είτε πιο συγκεκριμένα ψηφοφορία, καθώς η πολιτική είναι η φωνή μας, και είναι πολύ σημαντικό να συμμετέχουμε σε αυτές τις διαδικασίες εφόσον θέλουμε να εκφέρουμε άποψη για τις εκάστοτε κυβερνήσεις και αποφάσεις.

Μα τι να ψηφήσω;

Αφού όλοι το ίδιο είναι. Και πως ξέρεις αγαπητέ/ή μου πως είναι όλοι το ίδιο; Φέτος κατεβαίνουν υποψήφια περίπου 50 κόμματα. Κόμματα, τα οποία θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να ψάξει κάποιος το καταστατικό τους, να δει τι πρεσβεύουν, σε τι αποσκοπούν ποιες είναι γενικά οι βλέψεις του. Και είμαι βέβαιη πως κάτι θα βρεθεί που να εκφράζει ακόμα και τον πιο δύσπιστο. Είναι πολύ σημαντικό αυτό το οποίο θα ψηφίσουμε να εκφράζει εμάς και τις απόψεις μας. Καθώς η ψηφοφορία αυτή είναι. Η έκφραση των απόψεων και των πεποιθήσεων μας μέσω τρίτων.

Και ας πούμε ότι όντως δεν μας εκφράζει τίποτα. Γι΄ αυτόν τον λόγο υπάρχει και η επιλογή του λευκού. Σε αυτό το σημείο είναι καλό να αναφερθεί και να ξεκαθαριστεί πως το λευκό που θα ρίξει κάποιος στην κάλπη δεν θα προστεθεί στις ψήφους του νικητήριου κόμματος αλλά θα αντιμετωπιστεί ως άκυρο. Ακόμα, και το λευκό με λίγα λόγια είναι ένας τρόπος να είμαστε ενεργοί πολιτικά ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως κανένα από τα υποψήφια κόμματα δεν αντιπροσωπεύει εμάς και τα προσωπικά μας πιστεύω. Έτσι, το λευκό είναι σαφώς καλύτερο από την αδράνεια.

Συνεπώς, με αυτό το σχετικά μικρό άρθρο καταλήγω στο γεγονός πως τόσο η δική μου όσο και οι δικοί σας ψήφοι και μετράνε και έχουν επιρροή. Είναι πολύ σημαντικό να γίνει κατανοητό πως η ψηφοφορία είναι το μόνο μέσο το οποίο μας εκφράζει και είναι η μοναδική μας ευκαιρία να πραγματοποιηθούν έστω και σε έναν πολύ μικρό βαθμό οι αλλαγές που θέλουμε και αναζητάμε. Και ας μη ξεχνάμε, για να απαιτούμε πρέπει να είμαστε και ενεργοί σε οτιδήποτε μας αφορά…