Γράφει η Άννα Οικονομοπούλου γυναίκα
Οι γυναίκες μόλις το 1934 στις 11 Φεβρουαρίου αποκτούν το δικαίωμα ψήφου στις δημοτικές εκλογές και ψηφίζουν για πρώτη φορά στις βουλευτικές εκλογές το Φεβρουάριο του 1956 στην Ελλάδα. Στη δυτική Ευρώπη είχε προηγηθεί η ανάπτυξη φεμινιστικών κινημάτων, με έναν από τους κύριους στόχους τους, την αναγνώριση της ισότητας και την αναγνώριση του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες. Στην Ελλάδα, η κυκλοφορία της Εφημερίς των Κυριών, από την εκδότρια και φεμινίστρια Καλιρρόη Παρρέν, μαρτυρεί την αρχή για την ύπαρξη φεμινιστικού κινήματος.
Μετά την πτώση της δικτατορίας, και την θέσπιση του Συντάγματος του 1975, στην περίοδο της μεταπολίτευσης, το γυναικείο κίνημα έχει αναπτυχθεί και καθώς το ζήτημα της νομικής ισότητας των δύο φύλλων φαίνεται να απασχολεί σοβαρά, ιδρύεται η Γενική Γραμματεία Ισότητας, από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1985. Ακόμη και έτσι όμως, η συμμετοχή και η εκπροσώπηση των γυναικών στον δημόσιο βίο είναι μικρή, αν και ταυτόχρονα γυναικείες συνδικαλιστικές οργανώσεις συσπειρώνονται προκειμένου να πείσουν τα κόμματα να προτείνουν μεγαλύτερο αριθμό γυναικών υποψηφίων βουλευτών σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Ισότητας.
Με το Σύνταγμα του 1975, μεταξύ των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, θεσπίζεται και αναγνωρίζεται η ισότητα των Ελλήνων απέναντι στον νόμο. Κατοχυρώνεται η ισότητα δηλαδή των πολιτών μεταξύ τους και η 2η παράγραφος του άρθρου 4 του Συντάγματος, αναφέρει ότι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Η ισότητα όμως έτσι όπως κατοχυρώνεται συνταγματικά, δεν περικλείει μόνο αξίωση για μη αυθαίρετη μεταχείριση αλλά και αξίωση για λήψη θετικών μέτρων για την εξάλειψη της ανισότητας. Έτσι δικαιολογείται σαφώς η λήψη τέτοιων μέτρων που αποσκοπούν στην προώθηση της ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών, χωρίς κάτι τέτοιο να συνιστά διάκριση λόγω φύλλου, κατά το άρθρο 116 της 2ης παραγράφου του Συντάγματος.
Και ερχόμαστε στο σήμερα, όπου το ποσοστό εκπροσώπησης και συμμετοχής των γυναικών στην πολιτική παραμένει ακόμη χαμηλό. Στην ΙΗ’ βουλευτική περίοδο, η Βουλή αποτελείται από 66 γυναίκες και από 234 άνδρες. Στην αύξηση αυτού του ποσοστού και στην ουσιαστική προώθηση της ισότητας και τη συμμετοχής των γυναικών στον πολιτικό βίο αποσκοπούν φυσικά νομοσχέδια για την υποχρεωτική ποσόστωση των φύλλων στους συνδυασμούς των κομμάτων.
Η ποσόστωση αυτή συνιστά ένα θετικό μέτρο θεμιτό, κατά το άρθρο 116 της 2ης παραγράφου του Συντάγματος, που διευκολύνει τη συμμετοχή της γυναίκας στην πολιτική ζωή της χώρας, στην κοινωνική και δημόσια δράση, την ενάσκηση των πολιτικών δικαιωμάτων και στην ισότιμη τελικά συμμετοχή της με τον άνδρα στο δημόσιο βίο. Είναι εξάλλου υποχρέωση του κράτους να προάγει την πραγματική ισότητα, το οποίο πρέπει να λάβει εκείνα τα μέτρα που θα οδηγήσουν στην ουσιαστική ευόδωσή της.
Είναι επομένως φανερό ότι ακόμη και μετά από τόσους αγώνες για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών και για τη συμμετοχή τους στην πολιτική, η εκπροσώπηση των γυναικών στον πολιτικό βίο παραμένει ένα ζήτημα πιο επίκαιρο από ποτέ, ενόψει και των φετινών βουλευτικών εκλογών , καταδεικνύοντας ότι υπάρχει ακόμη “δρόμος” μπροστά μας μέχρι οι γυναίκες να εκπροσωπούνται και να αντιμετωπίζονται ισότιμα στην πολιτική σκηνή, η οποία όπως φαίνεται μέχρι τα έως τώρα δεδομένα είναι ανδροκρατούμενη.
Πηγές:
Εγχειρίδιο Συνταγματικού Δικαίου, Αντώνη Μ. Παντελή, 5η έκδοση
Ελλάδα 1945-2004 Πολιτική Κοινωνία Οικονομία David Close
hellenicparliament.gr: Σύνθεση του κοινοβουλίου
