Γράφει ο Γιάννης Καρανικολός
Ο Παύλος Πολάκης αποτελεί ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον φαινόμενο πολιτικού, κατά τη γνώμη μου με αρνητικό πρόσημο. Έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές τη κοινή γνώμη, είτε με την αυθάδεια που τον χαρακτηρίζει μέσα στη Βουλή είτε με τα απρεπή και χυδαία σχόλια που κάνει σε διάφορες περιπτώσεις. Το ερώτημα που θα έπρεπε να μας απασχολεί όλους όμως είναι το εξής: Εκφράζει απλά τις απόψεις του ή μήπως αποτελεί τον πλέον (α)κατάλληλο για να προωθηθεί η πραγματική ιδεολογική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ;
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, πρόσφατα ο κ.Πολάκης, ίσως να μπούχτισε από τον φεμινισμό που διακατέχει το ΣΥΡΙΖΑ, γιατί μόνο έτσι εξηγούνται οι φράσεις “Θα σε πάω αίμα”, “θα πάθεις τον θάνατο της αλεπούς”. Για να μην έχετε κενά μιλάμε για τον βουλευτή κόμματος, το οποίο είναι υπέρ της ίσης εκπροσώπησης των φύλων και η νεολαία του κόμματος αντίστοιχα οργάνωνε πορείες με τίτλους “Καμία μόνη: Θέλουμε να είμαστε ελεύθερες, όχι γενναίες.”
Συνεχίζοντας, μετά το παραλήρημα προς τη κ.Αραμπατζή, αφού τελικά έπειτα από ψηφοφορία ήρθη η βουλευτική του ασυλία, υποσχέθηκε στην κ.Νάντια Γιαννακοπούλου ότι θα βλαστημήσει που ψήφισε υπέρ. Για να είμαι και πιο συγκεκριμένος είπε ακριβώς το εξής: “θα έχεις βλαστημήσει και εσύ και η κυρία Αραμπατζή αυτήν την ψηφοφορία…”.
Άρα που καταλήγουμε; Με μία απλή συλλογιστική πορεία φτάνουμε εύλογα στο συμπέρασμα πως ο κ.Πολάκης, όχι μόνο δεν κατέχει τους βασικούς τρόπους μιας αστικής κοινωνίας, αλλά σίγουρα δεν σέβεται τις γυναίκες τόσο όσο θα ήθελε το κόμμα που εκπροσωπεί. Καταλήγουμε επίσης στο θλιβερό συμπέρασμα πως αρκετούς από εμάς, δεν μας εξέπληξε καν το γεγονός αυτό, γιατί δυστυχώς πια συνηθίσαμε την αυθάδεια του.
Και αυτό το γεγονός από μόνο του δείχνει την ανοχή που έχει μια κοινωνία απέναντι στους τραμπούκους, είτε αυτοί κατέχουν κάποιο αξίωμα είτε όχι. Όσο και αν προσπαθούμε να φανούμε προοδευτικοί, σε τέτοιες περιπτώσεις φαίνεται η αποτυχία της κοινωνίας μας να καταδικάσει αυτά τα γεγονότα. Για να μην είμαστε άδικοι όμως αρκετά γνωστά κινήματα ήταν απών και άφησαν το γεγονός απλά να περάσει έτσι. Τα γεγονότα όμως μιλάνε από μόνα τους, όταν η επίθεση, όποια μορφή και αν έχει γίνεται από μη-αριστερό άτομο τότε είναι κατακριτέα, όταν όμως είναι από ομοϊδεάτες τότε εξυπηρετεί την ιδεολογία και την λαϊκή δικαιοσύνη;
Ας προχωρήσουμε όμως σε ένα πιο ουσιώδες ζήτημα. Ο κ.Πολάκης αυτομολεί και εκφράζεται έτσι ή μήπως όλο αυτό αποτελεί απλά μία έμμεση οδό μέσω της οποίας το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προσπαθεί να κρατήσει αποστάσεις από το διευρυμένο political correctness;
Κατά τη γνώμη μου, μάλλον η δεύτερη περίπτωση βρίσκεται πιο κοντά στη πραγματικότητα. Και αυτό δικαιολογείται με δύο βασικά επιχειρήματα. Κατ’ αρχήν ο κ.Πολάκης είναι ευρέως γνωστό το ποιος είναι. Δεν έχει αφήσει ευκαιρία να εκφράσει πάντα με χυδαίο τρόπο τις απόψεις του, βέβαια τώρα φτάσαμε στο απροχώρητο.
Επίσης, θεωρώ λογικό και φυσικό μέσα σε ένα κόμμα να υπάρχει έστω μια συνεννόηση όσον αφορά τα λεγόμενα των βουλευτών στη Βουλή πριν μιλήσουν, ώστε να υπάρχει ένα πλάνο. Αν αυτό δεν ισχύει τότε μιλάμε για ένα γενικότερο λειτουργικό πρόβλημα στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κατά τη γνώμη μου, αλλά αυτό δεν είναι επί της παρούσης.
Συνεχίζοντας, αν τελικά τα λεγόμενα του κ.Πολάκη δεν βρίσκουν σύμφωνο το κόμμα το οποίο εκπροσωπεί τότε υπάρχει και η επιλογή της διαγραφής από τη κοινοβουλευτική ομάδα, όπως αντίστοιχα έγινε στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας με τον κ. Μπογδάνο έπειτα από αντιπαράθεση του με βουλευτή του ΚΚΕ. Όσον αφορά το φαινόμενο Πολάκη οδηγούμαστε στο γεγονός, ότι μάλλον συμφέρει το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, γιατί πολύ απλά άμα αναλάβουν ξανά τη κυβέρνηση θα μπορούν απλά να πουν “Μην πείτε ότι δεν σας τα λέγαμε”.
Σίγουρα το γεγονός ότι παραμένει στη κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του είναι προβληματικό και ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για ένα τέτοιο κόμμα από ότι φαίνεται, το οποίο ξέρει μόνο να κουνάει το δάχτυλο αλλά ξεχνάει εύκολα όταν έρχεται η στιγμή να αντιπαρατεθεί πολιτικά.
Εφόσον αναφερθήκαμε στο κόμμα λοιπόν, θα ήθελα να θίξω ένα συγκεκριμένο ζήτημα εν όψει του ζητήματος με την κυρία Αραμπατζή σε συνδυασμό με το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Από την αρχή του κύματος της πολιτικής ορθότητας το ΣΥΡΙΖΑ βιάστηκε να πάρει θέση υπέρ, προσπαθώντας εναγωνίως να προσαρτήσει αυτό το νέο εκλογικό κοινό στις τάξεις του.
Όμως για άλλη μια φορά, η απερισκεψία και η γραμμή από τη Κουμουνδούρου, ήρθαν για να αποκαλύψουν την à la carte ευαισθητοποίηση, τόσο στους ενταγμένους όσο και στους ανένταχτους οπαδούς του κόμματος. Όλοι οι υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν κατήγγειλαν ποτέ τα λεγόμενα του Πολάκη και τα κάνανε γαργάρα, μάλλον γιατί με βάση τη λογική τους έχει το (αν)ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς. Ή μήπως δεν είναι όλες οι γυναίκες ίδιες και η κυρία Αραμπατζή μαζί με τη κυρία Γιαννακοπούλου είναι από τις “άλλες” γυναίκες;
Δηλαδή το #metoo είναι μόνο για celebrity και επιφανείς γυναίκες του αριστερίζοντα χώρου; Σχετικά με το συνέδριο τώρα, δεν χρειάζονται περιττές αναλύσεις αρκεί να ακούσετε τον λόγο της κυρίας Ιφιγένειας Μωραΐτη στο συνέδριο, όπου κατήγγειλε σεξιστικές συμπεριφορές και διακρίσεις κατά των γυναικών μέσα στο κόμμα.
Να υπενθυμίσω, στο κόμμα όπου προ λίγων ημερών όλοι οι βουλευτές του κοτσάρανε κάτι αφίσες στο Twitter περί ίσης εκπροσώπησης των φύλων. Στο κόμμα, το οποίο υποστηρίζει σθεναρά με όποια ευκαιρία βρει κάθε περιστατικό έμφυλης βίας ή άνισης αντιμετώπισης όμως από ότι φαίνεται στην πράξη φάνηκε ανάξιο των προσδοκιών τόσο της κοινωνίας στο σύνολο της όσο και των ψηφοφόρων του αντίστοιχα. Λέξη για τις βιασμένες γυναίκες στην Ουκρανία, λέξη για τον πολακισμό. Δυστυχώς ο φεμινισμός στον ΣΥΡΙΖΑ παίρνει γραμμή από τη Κουμουνδούρου και υπολείπεται όποιας ηθικής γραμμής.
Εν ολίγοις, το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μαζί με τα τελευταία γεγονότα στη Βουλή, είναι σίγουρα γεγονότα τα οποία δεν πρέπει να τα παραλήψουμε. Έρχονται στην πλέον κατάλληλη στιγμή, για να μας υπενθυμίσουν ποια είναι η εναλλακτική, ποια είναι πραγματικά αυτή η Νέα Αρχή για την οποία μιλάνε συνεχώς. Πέραν από ιδεοληψίες και προκαταλήψεις, ως ενεργοί πολίτες οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την κίβδηλη ευαισθητοποίηση και να μην αφήνουμε πια την αυθάδεια και την υποκρισία να κουνάνε το δάχτυλο σε όποια πολιτική και κοινωνική διαδικασία, όταν ξέρουμε πολύ καλά το πραγματικό πρόσωπο που κρύβεται πίσω από το προοδευτικό προσωπείο.
Διαβάστε περισσότερα: ΣΥΡΙΖΑ ΣΥΡΙΖΑ
Η ανομία ως βασική ιδεολογία του ελληνικού κράτους
Ήταν ένα ακόμα γεγονός από τα πολλά , μια ακόμη
απόδειξη ότι τα δημόσια πανεπιστήμια της χώρας βρίσκονται στο έλεος των
τραμπούκων
Πρόωρες κάλπες ή εξάντληση τετραετίας;
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει συχνά με τις δηλώσεις του εμφανές πως πρόθεσή του είναι η τωρινή κυβέρνηση να εξαντλήσει την τετραετία
Διότι, όπως μας διδάσκει ο πατέρας των Διεθνών Σχέσεων Θουκυδίδης, αποφάσεις και αναλύσεις που βασίστηκαν στο θυμικό και όχι τη λογική, οδήγησαν σε λάθη και καταστροφές.
