Γράφει ο Γεώργιος-Αλέξανδρος Μηλιάς
Μπορεί τις εκλογές να τις κέρδισε η Νέα Δημοκρατία όπως ήταν και αναμενόμενο, αλλά μήπως θα έπρεπε να δώσουμε σημασία στην διάσπαση του κομματικού συστήματος; Από την κρίση και μετά και πιο συγκεκριμένα μετά τον εκλογικό σεισμό του 2012 και τις διπλές εκλογές, μέχρι και σήμερα οι πολίτες που δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν και επιλέγουν την αποχή συνεχώς αυξάνεται. Σίγουρα η έκρηξη της οικονομικής κρίσης αλλά και η νέα πραγματικότητα που δημιουργήθηκε από τότε, σχημάτισε ένα κύμα ψηφοφόρων οι οποίοι είτε απέχουν είτε επιλέγουν να ψηφίσουν μικρότερα κόμματα ως κίνηση αντίδρασης.
Στις εκλογές της 25ης Ιουνίου αυτό το φαινόμενο φάνηκε και από τις δύο πλευρές του. Από την μία έχουμε μια μεγάλη αποχή που αγγίζει το 47% των καταγεγραμμένων πολιτών και από την άλλη έχουμε την είσοδο αλλά και την συνέχιση ύπαρξης, κομμάτων τα οποία ανήκουν κυρίως στο δεξιό πολιτικό φάσμα και πιο συγκεκριμένα στο ακροδεξιό. Για να γίνω πιο σαφής, αυτή τη στιγμή στην βουλή θα υπάρξουν 4 κόμματα που ανήκουν στον δεξιό χώρο εκ των οποίων τα 3 θεωρείται ότι αγγίζουν και την ακροδεξιά όπως είναι η Ελληνική Λύση, η Νίκη και οι Σπαρτιάτες.
Στο αριστερό και κεντρώο χώρο από την άλλη, υπάρχουν 4 κόμματα πια, αφού η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, κατάφερε να μπει στην Βουλή, και τον ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται σε μια περίοδο αναπροσαρμογής εσωτερικά και εξωτερικά ευνοώντας το ΠΑΣΟΚ από άποψη ποσοστών αλλά όχι όσο και οι ίδιοι θα ήλπιζαν.
Ας δούμε όμως ποια είναι τα τρία νέα κόμματα της Βουλής. Η Πλεύση Ελευθερίας με αρχηγό τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ανήκει στον αριστερό πολιτικό χώρο και είχε μια ιδιαίτερη άνοδο και στις προηγούμενες εκλογές και στου Ιουνίου λόγω του φιλικού και προσβάσιμου εξωτερικού προφίλ κυρίως της Ζωής αλλά και την ενσωμάτωσης προσώπων γνωστών στο ευρύ κοινό όπως ο Σπύρος Μπιμπίλας. Η ίδια λέει ότι θα αποτελέσει ισχυρή φωνή και αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και θα έχει ως στόχο να μην αφήσει την κυβέρνηση να περάσει χωρίς συζήτηση και διαβούλευση οτιδήποτε.
Η Νίκη του Δημήτρη Νατσιού είναι ένα κόμμα που έκανε την έκπληξη στις εκλογές του Μαΐου, ένα δημοκρατικό πατριωτικό κίνημα με αναφορές και συνδέσεις με την εκκλησία και την θρησκεία, το οποίο σε αυτές τις εκλογές κατάφερε να αυξήσει τα ποσοστά του και να εκλέξει 10 βουλευτές. Ύστερα τις εκλογές του Μαΐου στις οποίες η εκκλησία ανέφερε ότι δεν έχει καμία σχέση με το κόμμα αυτό, όλοι θεωρούσαν ότι θα έχανε την δυναμική του αλλά παρόλα αυτά κατάφερε να διατηρήσει τα ποσοστά του αλλά και να τα αυξήσει τόσο ώστε να μπει στη Βουλή.
Τέλος η έκπληξη των εκλογών, το άγνωστο μέχρι πρότινος, κόμμα Σπαρτιάτες. Αυτό το κόμμα ξεκίνησε να συζητιέται ύστερα το τουίτ του καταδικασμένου Ηλία Κασιδιάρη, ο οποίος υποστήριζε το κόμμα αυτό και ζητούσε από τους υποστηρικτές του να το στηρίξουν. Αν ψάξουμε την ιστορία του κόμματος, θα δούμε ότι ιδρύθηκε το 2017 από τον Βασίλη Στίγκα χωρίς όμως κάποια επιτυχία μέχρι την υποστήριξη του Κασιδιάρη και την εκτόξευση του σε 5ο κόμμα μέσα στη Βουλή. Κατάφερε να προσπεράσει την Ελληνική Λύση και να ανοίξει από εδώ και πέρα πάλι μια συζήτηση περί επικινδυνότητας της ανόδου της ακροδεξιάς στη Βουλή και τους ενδεχόμενους τρόπους αντιμετώπισης του.
Έτσι μια γενική αποτίμηση των εκλογών είναι ότι όντως η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να κερδίσει ένα μεγάλο εκλογικό ποσοστό και μια ισχυρή αυτοδυναμία με 158 έδρες ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει την καθοδική πορεία του με νέα μείωση του ποσοστού του και κερδίζοντας μόλις 47 έδρες. Το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ αύξησαν ελάχιστα τα ποσοστά τους σε σχέση με του Μαΐου ενώ η Ελληνική Λύση είχε μια αισθητή μείωση στα ποσοστά της που κυρίως τα απορρόφησε το νεοεισερχόμενο κόμμα των Σπαρτιατών, το οποίο με 12 βουλευτές θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι αξίζει να βρίσκεται εκεί και δεν είναι κόμμα της “στιγμής” που εμφανίστηκε λόγω της στήριξης του Κασιδιάρη.
Τέλος η Πλεύση Ελευθερίας μένει να φανεί αν θα μπορέσει να επιτελέσει τον ρόλο για τον οποίο πήρε αυτό το ποσοστό και ο κόσμος την έβαλε στη Βουλή, για να μπορέσει να διατηρήσει αλλά και γιατί όχι να αυξήσει τα ποσοστά της στις επόμενες εκλογές.
Άξιο προσοχής είναι όμως ότι το ποσοστό της αποχής συνεχώς μεγαλώνει καθώς καταγράφηκε το μεγαλύτερο ποσοστό αποχής των τελευταίων ετών, χτυπώντας ένα καμπανάκι στα κόμματα ως προς το τι θα πρέπει να κάνουν ώστε να πείσουν τους ψηφοφόρους που απείχαν και απέχουν να εμπιστευτούν πρωτίστως το πολιτικό σύστημα και δευτερευόντως τους ίδιους και να πάνε να ψηφίσουν ώστε να μπορέσουν μέσω της ψήφου τους να εκφράσουν τα πιστεύω τους και τις απόψεις τους.
