Γράφει η Νάσια Λάμπρου
Εισαγωγή MeToo
Με αφορμή την είδηση ότι, γνωστός ευρωβουλευτής κατηγορείται για σεξουαλική και σωματική κακοποίηση πρώην συντρόφου του που και αυτή αποτελεί πολιτικό πρόσωπο επικρατεί ένα τεταμένο κλίμα στην ελληνική κοινωνία .Οι απόψεις διίστανται καθώς, αυτό που φαίνεται να προβληματίζει αρκετούς είναι το γεγονός ότι και τα δύο πρόσωπα δραστηριοποιούνται στον χώρο της πολιτικής .Το οξύμωρο όμως, είναι ότι όσοι υποστήριζαν θερμά το κίνημα metoo φαίνεται τώρα να καταδικάζουν τα θύματα.
Πως ξεκίνησε το κίνημα MeToo στην Ελλάδα
Το κίνημα metoo δημιουργήθηκε ενάντια στη σεξουαλική κακοποίηση και παρενόχληση, αλλά και στην κακοποίηση, βία ή και παρενόχληση οποιασδήποτε μορφής (λεκτικής, ψυχολογικής-ψυχικής, σωματικής, εκφοβισμού εργασιακού ή μη) σε ανήλικους και ενήλικες, που δρα κυρίως μέσω της προτροπής δημοσιοποίησης των περιστατικών στα κοινωνικά δίκτυα .Το 2006 ξεκίνησε από την ακτιβίστρια Ταράνα Μπερκ που είχε πέσει η ίδια θύμα κακοποίησης επανειλημμένες φορές για να βοηθήσει και άλλα θύματα να σπάσουν την σιωπή τους και να συμβάλλουν στην σύλληψη των δραστών.
Στην ελληνική περίπτωση ,έκανε την εμφάνιση του το Δεκέμβριο του 2020 και πήρε μεγαλύτερη έκταση τον Ιανουάριο του 2021, ύστερα από τη δημόσια αφήγηση της αθλήτριας Σοφίας Μπεκατώρου της σεξουαλικής επίθεσης που είχε δεχτεί πολλά χρόνια πριν ,από μέλος της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας.
Τις αποκαλύψεις της Μπεκατώρου, συνόδευσε ένα κύμα επιδοκιμασίας και συμπαράστασης που εκδηλώθηκε κυρίως μέσω των κοινωνικών δικτύων και των ΜΜΕ. Οι υποθέσεις συνέχισαν με γνωστούς ηθοποιούς του ελληνικού χώρου και όχι μόνο. Τότε, ο κόσμος φάνηκε ότι είναι με την πλευρά των θυμάτων όπως και ορθά θα έπρεπε αφού όλοι γνωρίζουμε πόσο δύσκολο και ψυχοφθόρο είναι για το θύμα να βρει την ψυχική δύναμη να εξιστορήσει όλα όσα έχει βιώσει.
Τα άστοχα επιχειρήματα για την υποστήριξη των θυτών
Πολλοί υποστηρίζουν ότι τα θύματα εκμεταλλεύονται αυτά τα γνωστά πρόσωπα για την απόκτηση φήμης. Πόσο απογοητευτικό να συνδέεται μια τραυματική εμπειρία του θύματος με την δημόσια προβολή του . Κανένα θύμα δεν έχει ανάγκη την δημοσιότητα, το μόνο που έχει ανάγκη είναι να τιμωρηθεί ο θύτης και αν χρειαστεί ναι να προβληθεί δημόσια το όνομα του. Γιατί να μένουν στο απυρόβλητο τα δημόσια πρόσωπα τα οποία οι ίδιοι οι πολίτες βοήθησαν στην ανάδειξη τους ; Αλλάζει κάτι στο κατηγορητήριο αν είσαι ηθοποιός, ευρωβουλευτής ή σκηνοθέτης.
Η πράξη στην οποία έχεις προβεί είναι η ίδια φρικαλέα και αηδιαστική ανεξάρτητα από το ποιος είσαι. Άλλοι αναφορικά με το πρόσφατο γεγονός θεωρούν ότι ,είναι προσχεδιασμένο καθώς τώρα πλησιάζει η προεκλογική περίοδος επομένως είναι μια καλή ευκαιρία το θύμα να εξοντώσει τον πολιτικό της αντίπαλο. Τουλάχιστον τρομακτικό αν σκεφτεί κανείς ότι όπως αναφέρεται από τις αρχές η καταγγελία είχε γίνει χρόνια πριν , επομένως το θύμα άμεσα έκανε νομική κίνηση χωρίς κανένα δισταγμό. Ακόμη ,έγιναν αναφορές και για την εξωτερική εμφάνιση του θύτη.
Βεβαίως εάν είναι εμφανίσιμος άντρας μειώνονται οι πιθανότητες να είναι κακοποιητής γιατί όπως λένε κάποιοι <<δεν το έχει ανάγκη>>. Το παράδοξο είναι, ότι όταν μία γυναίκα πέφτει θύμα κακοποίησης πάντα υπάρχει κάποιος που θα κατηγορήσει την εμφάνιση της για το αποτέλεσμα.
Επίλογος
Συμπερασματικά , με μεγάλη απογοήτευση διαπιστώνεται ότι το κίνημα metoo στην Ελλάδα δεν τυγχάνει ευρείας αποδοχής από τους περισσότερους πολίτες. Οι τελευταίοι αντί να υποστηρίξουν ηθικά τα θύματα , παίρνουν την πλευρά του θύτη και αναζητούν τα πιθανά συμφέροντα που θέλει να εκμαιεύσει το θύμα από αυτόν . Ας σταματήσει λοιπόν σε αυτό το κράτος να υπάρχει μια εικονική ευαισθητοποίηση που μεταβάλλεται με βάση την κομματικοποίηση, την εξωτερική εμφάνιση ή την επαγγελματική ιδιότητα.
