Γράφει η Φωτ ε ινή Σμυρνή Κόρινθος

Η «Άφθνειος Κόρινθος» εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης ήταν από την αρχαιότητα ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο. Οι πρώτες σκέψεις για την υλοποίηση ενός έργου που θα ήταν δυνατό να συνδράμει στην αξιοποίηση του εν λόγω σημείου είχαν εμφανισθεί ήδη πριν από πολλά χρόνια. Συγκεκριμένα, από μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων, ήδη από το 602 π.Χ. ο Περίανδρος, ο οποίος είχε επισκεφθεί τη διάνοιξη του Ισθμού, ήταν ο πρώτος που είχε σκεφθεί την δημιουργία της Διώρυγας της Κορίνθου.

Η μεταφορά των εμπορευμάτων από τη ξηρά εκείνη την εποχή αντιμετώπιζε πληθώρα δυσκολιών, με συνέπεια, ο Τύραννος της Κορίνθου, Περίανδος, να προχωρήσει στην κατασκευή ενός πλακόστρωτου διαδρόμου, ο οποίος ήταν κατασκευασμένος από ξύλα, και με τη βοήθεια αυτού τα πλοία, αφότου είχε τοποθετηθεί σε αυτά λίπος, για να μπορούν να γλιστρούν, ήταν εφικτό να διέλθουν από τη μια ακτή του Ισθμού στην άλλη. ‘Όμως η διάνοιξη του Ισθμού, δεν πραγματοποιήθηκε από τον ίδιο, κατά πάσα πιθανότητα κυρίως λόγω, αφενός διαφόρων τεχνικών δυσκολιών που αφορούσαν την εκτέλεση του έργου κι αφετέρου εξαιτίας οικονομικών συμφερόντων. Κόρινθος

Έπειτα από μια μακρά περίοδο περίπου 300 ετών, η επιθυμία για τη διάνοιξη της διώρυγας εκδηλώθηκε από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή. Οι μηχανικοί με τους οποίους είχε συναναστραφεί και του είχαν εκφέρει τη γνώμη τους, τον επηρέασαν αρνητικά εξαιτίας της λανθασμένης πληροφόρησης που του παρείχαν, για το ότι εάν πραγματοποιούσε το σχέδιό του, το κανάλι θα πλημμύριζε τα νησιά του Αργοσαρωνικού, καθότι ανέφεραν πως η στάθμη του ήταν πιο χαμηλή σε σχέση με εκείνη του Κορινθιακού. Ακόμη, κατά τη Ρωμαϊκή Εποχή λέγεται πως είχαν κατά νου την υλοποίηση του έργου αυτού ο Ιούλιος Καίσαρας το 44 π.Χ. και ο Καλιγούλας το 37 π.Χ., αν και κάτι τέτοιο εγκαταλείφθηκε για πολιτικούς και στρατιωτικούς λόγους. Κόριν Κόρινθοςθος

Το 54 μ.Χ. ο πέμπτος αυτοκράτορας της Ρώμης ονόματι Νέρωνας, επεδίωξε να ξεκινήσει το πολλά υποσχόμενο έργο, όπου η αρχή έγινε το 67 μ.Χ και μάλιστα αναφέρεται πως συμβολικά είχε χρησιμοποιήσει ο ίδιος ο αυτοκράτορας για το πρώτο σκάψιμο στη γη μια χρυσή αξίνα. Ευνόητο είναι πως έπρεπε να επιστρατευθούν χιλιάδες εργάτες και φυσικά οι εργασίες ξεκίνησαν και από τις δύο άκρες του Κορινθιακού και του Σαρωνικού. Ύστερα από μεγάλη πρόοδο, καθώς είχαν πραγματοποιηθεί εκσκαφές μήκους 3.300 μέτρων, έπαψαν οι εργασίες, καθώς ο Νέρωνας έπρεπε να επιστρέψει στη Ρώμη, για να έλθει αντιμέτωπος με την εξέγερση που είχε υποκινήσει ο στρατηγός Γάλβας. Λίγο καιρό μετά την επιστροφή του, ο αυτοκράτορας πέθανε, με αποτέλεσμα το έργο να μην συνεχισθεί.

Η προσπάθεια του τελευταίου ήταν σε μεγάλο βαθμό αρκετά μελετημένη, καθώς στους νεότερους χρόνους κατά την οριστική διάνοιξη της διώρυγας, ευρέθηκαν 26 δοκιμαστικά πηγάδια με βάθος που έφθανε τα 10 μέτρα, αλλά και τάφροι της εποχής του αυτοκράτορα. Το επόμενο πρόσωπο που επιχείρησε τη διάνοιξη ήταν ο Ηρώδης ο Αττικός, κι έπειτα οι Βυζαντινοί, αλλά από κανέναν η προσπάθεια δεν ευδοκίμησε. Ακόμα και μετά από αιώνες οι Ενετοί είχαν κάνει ορισμένες ενέργειες για τη διάνοιξη του Ισθμού ξεκινώντας τις εκσκαφές από τον Κορινθιακό. Πάραυτα, εξαιτίας δυσκολιών που αντιμετώπισαν αναγκάστηκαν να σταματήσουν με τη σειρά τους το έργο.

Με το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο τότε κυβερνήτης της Ελλάδος, Ιωάννης Καποδίστριας, είχε προβλέψει τη σημασία που έμελλε να είχε για τη χώρα η κατασκευή της διώρυγας κι έτσι ανέθεσε σε ειδικό μηχανικό τη μελέτη. Το κόστος που προέκυψε ήταν 40 εκατομμύρια χρυσά φράγκα, ποσό που ήταν ιδιαίτερα υψηλό για να εξευρεθεί από τη διεθνή χρηματαγορά, αλλά και από τον ελληνικό προϋπολογισμό. Εξαιτίας του προαναφερθέντος κόστους εγκαταλείφθηκε και πάλι η προσπάθεια. Κόρινθος

Το 19^ο αιώνα με τη βιομηχανική επανάσταση, η οποία έφερε και την τεχνολογική εξέλιξη, η ιδέα της διόρυξης του Ισθμού ήταν πιο κοντά από ποτέ. Πρώτα απ’ όλα, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πως η πραγματοποίηση του έργου κρίθηκε αναγκαία από μελέτες που έκριναν ότι θα αποτελούσε σημαντικό βήμα για το διεθνές εμπόριο και τη ναυτιλία στη Μεσόγειο, καθότι θα προσέδιδε ασφάλεια, αλλά και οικονομικά πλεονεκτήματα. Ειδικότερα, θα ήταν πλέον δυνατή η παράκαμψη των ακρωτηρίων Κάβο Μαλέα και Κάβο Ματαπά, τα οποία είχαν κριθεί ως επικίνδυνα, και συνάμα θα μειωνόταν το κόστος μεταφοράς. Κόρινθος

Η κυβέρνηση του Ζαΐμη, ύστερα από τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ, ψήφισε τον Νοέμβριο του 1869 το νόμο «περί της διορύξεως του Ισθμού της Κορίνθου». Ο νόμος αυτός έδινε το δικαίωμα είτε σε εταιρεία είτε σε ιδιώτη να κατασκευάσει και να εκμεταλλευτεί την Διώρυγα. Αξίζει να αναφερθεί, πως το ελληνικό δημόσιο εν τέλει κατακύρωσε το έργο το 1881 στον στρατηγό Στέφανο Τύρρ και παράλληλα η εκμετάλλευση ορίσθηκε για περίοδο 99 ετών. Συγκεκριμένα, οι σχετικές εργασίες ξεκίνησαν στις 23 Απριλίου του έτους 1882, όπου η μελέτη πραγματοποιήθηκε από τον Ούγγρο Β.Gerfer, ο οποίος ήταν αρχιμηχανικός της διώρυγας του Φραγκίσκου στην Ουγγαρία. Έπειτα από τη πάροδο οκτώ ετών δυστυχώς έπαψαν οι εργασίες, καθώς η εταιρεία εξάντλησε τα κεφάλαιά της.

Εν τέλει, οι εργασίες άρχισαν ξανά με την ελληνική εταιρεία με όνομα «Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου», η οποία ήταν υπό την εποπτεία του Ανδρέα Συγγρού, ο οποίος με τη σειρά του ανέθεσε το έργο στην εταιρεία του Α. Μάτσα. Το χρονικό διάστημα που χρειάσθηκε για να ολοκληρωθεί το έργο ήταν 11 έτη, με τα εγκαίνια να λαμβάνουν χώρα στις 25 Ιουλίου 1893, με τη παρουσία του τότε πρωθυπουργού της χώρας, Σωτήριο Σωτηρόπουλο. Πρέπει να αναφερθεί πως η διώρυγα έχει πλάτος στην επιφάνεια της θάλασσας 24,6 μέτρα, στο βυθό 21,3 μέτρα, και το βάθος της είναι μεταξύ των 7,50 και 8 μέτρων. Μάλιστα ο όγκος των χωμάτων, τα οποία εξορύχτηκαν για τη κατασκευή της ανήλθε σε 12 εκατομμύρια κυβικά μέτρα. Κόρινθος

Από την έναρξη της λειτουργίας της Διώρυγας μέχρι το 1940 είχε παραμείνει κλειστή για περίοδο 4 ετών. Ειδικότερα, το 1944 είχε πραγματοποιηθεί μια μεγάλη διακοπή, εξαιτίας της αποχώρησης των Γερμανών, οι οποίοι ανατίναξαν τα πρανή, με αποτέλεσμα να προκληθεί μετέπειτα κατάπτωση 60.000 κυβικών μέτρων χωμάτων. Μάλιστα, οι εργασίες εκφράξεως είχαν διάρκεια 5 χρόνια. Φυσικά γεγονός το οποίο θα πρέπει να αναγνωρισθεί για το εν προκειμένω έργο είναι η ιδιαίτερη σημασία του, καθώς η Διώρυγα της Κορίνθου συνιστά ένα διεθνή κόμβο, μέσω του οποίου διέρχονται ετησίως 12.000 πλοία. Κόρινθος