Γράφει η Εύη Κατέλα προεκλογικές εκστρατείες

Οι εκλογές βρίσκονται προ των πυλών, καθώς η 21η Μαΐου πλησιάζει.. Το άρωμα των εκλογών ήταν διάχυτο στην ατμόσφαιρα τους τελευταίους μήνες , ωστόσο δεν παρατηρήθηκε έντονη κινητοποίηση των πολιτών , όπως ήταν συνηθισμένο τις περασμένες δεκαετίες. Μέσα λοιπόν, από μία αναδρομή των προεκλογικών αγώνων από την μεταπολίτευση (1974) έως σήμερα , θα εξετάσουμε τα αίτια που οι εκλογείς απομακρύνθηκαν από τον ρόλο των «θερμών οπαδών».

17 Νοεμβρίου 1974:

Οι πρώτες εθνικές εκλογές της μεταπολίτευσης , που έλαβαν μέρος μετά από μία δεκαετία (1964-1974) αποτέλεσαν το μέσο για την ομαλοποίηση της πολιτικής ζωής. Η κυβέρνηση Καραμανλή αποφάσισε την διεξαγωγή των εκλογών στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου, με το πρόσχημα ότι οι δύο αυτές ενέργειες περιγράφονται ως ‘γιορτή της Δημοκρατίας’. Υπήρχε πληθώρα αντιδράσεων από μέρος των πολιτών καθώς οι περισσότεροι νέοι αναζητούσαν την πολιτική τους ταυτότητα μετά από μια επταετία φασισμού και σκοταδισμού.

Οι εκλογές του ‘74 φανέρωσαν την μετριοπάθεια των εκλογέων ως κατάλοιπο της δικτατορίας, σε αντίθεση με τις εκλογές που ακολούθησαν (1977, 1981,1985, 1989). Στην δεκαετία του ‘80 οι πολίτες είχαν αρχίσει να εναρμονίζονται με το δημοκρατικό πολίτευμα, δίνοντας έντονα το παρών στις προεκλογικές εκστρατείες.

Οι προεκλογικές περίοδοι και οι αναμετρήσεις αποτελούσαν γιορτή ως την αρχή της νέας χιλιετίας.

Το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, το 2009, χτύπησε σαν ρεύμα τους πολίτες, με αποτέλεσμα την απομάκρυνση τους από το πνεύμα του κομματισμού. Η απογοήτευση που εισέπραξε ο κόσμος δημιούργησε ένα κλίμα αποστροφής για τα μεγάλα κόμματα. Η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης και η ευθυνοφοβία των πολιτικών, ώθησε τον λαό στον δρόμο της πολιτικής απάθειας.

Σημαντικό είναι να λάβουμε υπόψη και τις αλλαγές που προκάλεσε η νέα τάξη πραγμάτων, φέρνοντας στο προσκήνιο την διαφθορά στον Τύπο και στην δικαιοσύνη. Οι συνθήκες αυτές δεν άργησαν να γίνουν αντιληπτές από τους πολίτες , κάνοντας φανερό το αίσθημα αγανάκτησης .

Σίγουρα, η στάση των πολιτών δικαιολογείται και από το γεγονός ότι οι ιδεολογίες που συνιστούσαν τα κόμματα και τις παρατάξεις , άρχισαν να φθίνουν μέσα στο πέρασμα των καιρών και των συμφερόντων. Τα ιδανικά που κάποτε γέμιζαν με αισιοδοξία την ψυχή του λαού, τώρα αποτελούν τσιτάτα των λαοπλάνων και των λαϊκιστών.

Άραγε, μπορεί η νέα γενιά να δώσει ζωή στον υγιή πολιτικό ανταγωνισμό και να ζήσει τις στιγμές μαγείας που χάριζαν κάποτε οι προεκλογικές εκστρατείες;