Γράφει ο Θεοχάρης Ταβαντζής φοιτητικές παρατάξεις
Οι εκλογικές διαδικασίες διαχρονικά αποτελούν το επιστέγασμα του Δημοκρατικού πολιτεύματος. Δίνουν τη δυνατότητα στους εκλογείς να επιλέξουν οι ίδιοι με τα προσωπικά τους κριτήρια τα πρόσωπα, τα οποία θα κληθούν να διαχειριστούν για αυτούς μια σειρά από κομβικής σημασίας ζητήματα και τελικά να λάβουν αποφάσεις με σκοπό την αντιμετώπισή τους. Ωστόσο, στη σημερινή εποχή παρατηρείται, όλο και μεγαλύτερη αύξηση των ποσοστών αποχής στις εκλογικές διαδικασίες, τόσο σε επίπεδο φορέων, όσο και σε εθνικό επίπεδο. Μια τάση κάθε άλλο παρά ενθαρρυντική.
Φοιτητικές εκλογές 2023: Η ιστορία επαναλαμβάνεται
Την Τετάρτη 10 Μαΐου πραγματοποιήθηκαν οι φοιτητικές εκλογές για το 2023, όπου για ακόμα μια φορά συνοδεύτηκαν από τις παλινωδίες, οι οποίες ευτελίζουν σε ετήσια πλέον βάση τον τόσο σημαντικό αυτόν θεσμό. Είναι άραγε δυνατόν, οι κομματικές – φοιτητικές παρατάξεις να παρουσιάζουν σταθερά διαφορετικά αποτελέσματα των εκλογικών αναμετρήσεων; Κι όμως είναι δυνατόν… Επίσης, είναι δυνατόν να τους πάρει κάποιος στα σοβαρά, όσο διαδραματίζονται οι εν λόγω σκηνές απείρου κάλλους; Μάλλον αδύνατον… Το αντιλαμβάνονται οι συμμετέχοντες; Πιθανώς… Τους ενδιαφέρει, με σκοπό να αντιστρέψουν την κατάσταση; Σίγουρα όχι!
Οι συνέπειες της υπάρχουσας κατάστασης
Ποιο είναι το αποτέλεσμα της παραπάνω συνθήκης; Η ακόμα μεγαλύτερη αποχή και η, εν γένει, απέχθεια των σπουδαστών για τις φοιτητικές εκλογές. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως παρ’ όλες τις παθογένειες και τις ελλείψεις των ελληνικών ΑΕΙ, τον δυναμισμό και τη διάθεση (;) των νέων να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το ελληνικό κράτος, εξακολουθεί να υπάρχει τόσο μεγάλη αδιαφορία. Σίγουρα τα στελέχη, τα οποία ηγούνται των υπαρχουσών φοιτητικών παρατάξεων δεν πρέπει να αισθάνονται υπερήφανα για αυτήν την επιτυχία…
Τελικά, προσωπικά τουλάχιστον, γεννάται (καθ’ υπερβολήν προφανώς) η εξής απορία σχετικά με τις Δημοκρατικές διαδικασίες των ελληνικών Πανεπιστημίων: Υπάρχει Δημοκρατία στα ελληνικά ΑΕΙ; Διότι, με ένα ποσοστό της τάξης του 70% ή του 80% να απέχει από τις ψηφοφορίες, σίγουρα το αποτέλεσμα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αντιπροσωπευτικό. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το ζήτημα των καταλήψεων, όπου σε γενικές συνελεύσεις αποτελούμενες από μερικές δεκάδες άτομα αποφασίζεται στο όνομα της Δημοκρατίας να καταληφθεί η δημόσια περιουσία.
Τα χαρακτηριστικά των φοιτητικών παρατάξεων
Η υπάρχουσα κατάσταση είναι τουλάχιστον προβληματική και θα έπρεπε να απασχολεί το σύνολο του πληθυσμού. Ο ισχύων τρόπος, με τον οποίο πολιτεύονται οι φοιτητές έχει αποτύχει παταγωδώς. Είτε μέσω δραστηριοτήτων που ουδεμία ουσία και σχέση έχουν με την αντιμετώπιση των ζητημάτων που απασχολούν, είτε μέσω της αδράνειας ή της αδυναμίας τους, όπως θέλει το ερμηνεύει ο καθένας, να προσελκύσουν μεγαλύτερο κομμάτι των σπουδαστών να συμμετάσχει ενεργά στις εκλογικές διαδικασίες.
Ίσως τελικά το πραγματικό πρόβλημα να βρίσκεται στη δομή του πολιτικού χάρτη των Πανεπιστημίων και στη βαθιά εισχώρηση των πολιτικών κομμάτων σε αυτόν. Οι νέοι στην πλειονότητά τους τρέφουν αισθήματα απέχθειας για τα πολιτικά κόμματα της χώρας. Όταν, λοιπόν, διαπιστώνουν ότι οι γραμμές που ακολουθούν οι φοιτητικές παρατάξεις δίνονται από τα πολιτικά κόμματα και ότι η πλειονότητα των φοιτητών που είναι εγγεγραμμένη σε αυτές επιθυμεί να βάλει τα θεμέλια για να χτίσει πολιτικές καριέρες, μοιραία η εν λόγω αποστροφή αφορά και τις φοιτητικές παρατάξεις.
Είναι κομβικής σημασίας όμως, να βρεθούν τρόποι με τους οποίους θα αντιστραφεί η υπάρχουσα κατάσταση. Όσον αφορά την αξιοπιστία των εκλογικών αποτελεσμάτων, υπάρχουν ισχυρά τεχνολογικά μέσα, τα οποία μπορούν να εγγυηθούν το αδιάβλητο της διαδικασίας. Η «Ηλεκτρονική Συμμετοχή», όπως ορίζεται από τους ειδικούς του χώρου, μπορεί να διασφαλιστεί μέσα από τη χρήση εργαλείων «Ηλεκτρονικής Ψηφοφορίας». Έτσι, κανείς δεν θα έχει τη δυνατότητα να παρουσιάζει τα δικά του αποτελέσματα, βλάπτοντας με αυτόν τον τρόπο την εκλογική διαδικασία.
Φοιτητικές παρατάξεις: Πώς θα μπορούσαν να είναι;
Τέλος, η ανεξαρτησία των φοιτητικών παρατάξεων από τα πολιτικά κόμματα μόνο θετικό αντίκτυπο θα μπορούσε να έχει για τη φοιτητική κοινότητα. Επιτέλους, οι νέοι να μάθουν να διαφωνούν πολιτικά και να διαμορφώνουν την κατάσταση των Ιδρυμάτων, μακριά από την τοξικότητα που χαρακτηρίζει την πολιτική σκηνή της χώρας. Να καλλιεργηθούν αξίες, το αίσθημα του «εκλέγειν» και του «εκλέγεσθαι», δίχως μακροπρόθεσμα πολιτικά οφέλη.
Οι φοιτητικές παρατάξεις υπάρχουν για να αντιμετωπίζουν και να προτείνουν λύσεις στα προβλήματα που ταλανίζουν τους φοιτητές στην καθημερινότητά τους. Σε αυτήν την αρχή οφείλουν να στηρίζονται όσοι νέοι αποφασίζουν να δραστηριοποιηθούν πολιτικά στα φοιτητικά τους χρόνια. Ειδάλλως, θα παραμένουμε στο ίδιο έργο θεατές, τόσο στον μικρόκοσμο των Πανεπιστημίων, όσο και στη μεγάλη εικόνα της ελληνικής κοινωνίας.
Οι λύσεις για να αντιστραφεί η κατάσταση υπάρχουν, η διάθεση;
