Γράφει η Θωμαΐς Μερκούρη Εκλογές
Στις επαναληπτικές εθνικές εκλογές που διεξήχθησαν τον προηγούμενο μήνα παρατηρήθηκαν τα άσχημα φαινόμενα, τόσο της μεγάλης αποχής πανελληνίως, η οποία με τη πάροδο του χρόνου αυξάνεται διαρκώς, όσο και της απουσίας πολλών μελών από διάφορες εφορευτικές επιτροπές.
Όσον αφορά το τελευταίο φαινόμενο είχα πολλά ακούσματα, αλλά και προσωπική εμπειρία. Στο εκλογικό κέντρο στο οποίο ψήφιζα ένα στενό μου οικογενειακό πρόσωπο επιλέχθηκε ως αναπληρωματικό μέλος της εφορευτικής επιτροπής και τελικά αποδείχθηκε και το μόνο μέλος (!), με αποτέλεσμα η ανάγκη για βοήθεια να είναι μεγάλη και να βοηθήσουμε εθελοντικά πολλά άτομα, ούτως ώστε να εκτελέσουμε τα καθήκοντα των ατόμων που έπρεπε να εμφανιστούν και τελικά δεν εμφανίστηκαν (ούτε καν για να ψηφίσουν ή για να δικαιολογήσουν την απουσία τους). Εκλογές
Σε ένα άλλο εκλογικό κέντρο μάλιστα δεν εμφανίστηκε κανένα μέλος της επιτροπής, παρά μόνο ελάχιστοι για να δικαιολογήσουν την απουσία τους με χαρτί ιατρού, πιθανώς ως πρόσχημα για να μην προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Εκλογές
Είναι στενάχωρο και άξιο προβληματισμού ότι η αποχή έφτασε στο 39% στις εκλογές του Μαΐου, ενώ στις επαναληπτικές εκλογές το ποσοστό αυτό ανέβηκε στο 47,2%. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι, τόσο νέοι, όσο και μεγαλύτεροι πολίτες αδιαφορούν για τη διακυβέρνηση της χώρας, λόγω άγνοιας ή με τη πρόφαση πως το αποτέλεσμα είναι ήδη προδικασμένο. Το δικαίωμα της ψήφου όμως είναι λειτουργικό, με τη νομική έννοια, δηλαδή ταυτόχρονα δικαίωμα και υποχρέωση. Είναι καθήκον κάθε πολίτη να ψηφίζει ούτως ώστε να εκφράζεται η βούληση του λαού συνολικά και να συμμετέχει και αυτός, έστω έμμεσα στην εξουσία, όπως επιτάσσει και το Σύνταγμα.
Είναι επιτακτικό να ενδιαφέρονται οι πολίτες για το πολιτικό μέλλον της χώρας και να συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία, προκειμένου να υπάρχει και η αξιοκρατία. Είναι αναγκαίο να ενδιαφέρεται η κοινωνία να επιλέγει και να εκλέγει τους ανθρώπους που θα την αντιπροσωπεύουν στο πολιτικό προσκήνιο. Δεν πρέπει να ξεγελιέται κανείς με τη ψευδαίσθηση πως δεν μετράει η ψήφος του. Όλες οι ψήφοι μετράνε, γιατί όλοι είμαστε ίσοι και πρέπει να διασφαλίζουμε έτσι την ισότητα μας. Ακόμη και η μια ψήφος μπορεί να κάνει τη διαφορά, ασχέτως αποτελέσματος, καθώς ο καθένας αφήνει το προσωπικό του στίγμα εκφράζοντας τη βούληση του. Εκλογές
Όσον αφορά τα μέλη της εφορευτικής επιτροπής δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι και να κατηγορούμε όσους δεν εμφανίζονται, λόγω σοβαρών λόγων, όπως εκείνων της υγείας. Όμως αυτό δεν απαλλάσσει εκείνους, οι οποίοι καταχρώνται τη δικλείδα αυτή και αποσύρονται με ψευδή πιστοποιητικά. Η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία, όσο δυσβάσταχτη και να φαίνεται, εφόσον δεν πληρώνεται, είναι καθόλα σημαντική και καθοριστική για την ομαλή διαδικασία των εκλογών χωρίς καθυστερήσεις και ευτράπελα κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας, αλλά και της καταμέτρησης των ψήφων.
Πέραν όμως του δεοντολογικού στοιχείου εμπλέκεται και το ηθικό στοιχείο σε συνδυασμό με το πρακτικό. Ας σκεφτούμε τους δικαστικούς αντιπροσώπους και τους γραμματείς, οι οποίοι θα μείνουν χωρίς βοήθεια αν δεν εμφανιστεί κανείς. Ο δικαστικός αντιπρόσωπος μαζί με τον γραμματέα έχουν ανάγκη τη βοήθεια των μελών της επιτροπής, ούτως ώστε να ετοιμάζουν τις δεσμίδες με τα ψηφοδέλτια και να βοηθούν στη καταμέτρηση των ψήφων.
Η πολιτεία επιλέγει προφανώς ορισμένα πρόσωπα για αυτή τη διαδικασία, επειδή χωρίς αυτά θα υπάρχουν πρακτικές δυσχέρειες. Όσοι επιλέγονται για την εκτέλεση αυτών των καθηκόντων ας έχουν λίγη ανθρωπιά και τιμή να παρουσιαστούν και να κάνουν αυτό που τους ανατέθηκε. Από τα οκτώ άτομα που επιλέγονται ( τέσσερα τακτικά και τέσσερα αναπληρωματικά μέλη της επιτροπής) είναι σχεδόν αδύνατον να μην μπορεί να εμφανιστεί ούτε ένας έστω και λίγο!
Πρέπει να γίνει αντιληπτό και κατανοητό πως η εκτέλεση αυτών των καθηκόντων και η ‘’θυσία’’ του προσωπικού χρόνου του καθενός γίνεται προς σεβασμό για τον θεσμό του κράτους και της Πολιτείας. Ασχέτως από το κόμμα που κυβερνά, πρέπει να αναγνωρίζουμε την αξία ορισμένων θεσμών, όπως του κράτους και της δημοκρατίας, διασφαλίζοντας τη. Μπορούμε να θεωρήσουμε αυτό το καθήκον ως αντάλλαγμα και ‘’ευχαριστία’’ προς τον ανώτατο αυτό θεσμό του κράτους και της Πολιτείας.
Επομένως, είναι φανερή η ανάγκη, με βάση αυτά τα πρόσφατα δεδομένα, να αλλάξει άμεσα η κατάσταση, προς το καλύτερο. Οι πολίτες πρέπει να νιώσουν μέλη της κοινωνίας και να πράξουν ως σωστοί πολίτες παραμερίζοντας προσωπικά συμφέροντα και προτιμήσεις. Πρέπει ο καθένας να κάνει το χρέος του, όποιο και αν είναι αυτό, ώστε συνολικά να μπορεί να λειτουργήσει η Πολιτεία και οι συναφείς της διαδικασίες με αποτελεσματικό τρόπο.
Έτσι θα μπορούν όλοι να ελπίζουν σε ένα καλύτερο και πιο αισιόδοξο μέλλον για τη κοινωνία, έχοντας εμπιστοσύνη τους συμπολίτες τους ότι ο καθένας είναι ‘’καθώς πρέπει’’ στις υποχρεώσεις του. Απαιτείται λοιπόν συλλογική και άμεση προσπάθεια, προκειμένου να φανεί με τη πορεία του χρόνου το επιθυμητό αποτέλεσμα.