Γράφει η Δήμητρα Κέρες δημοκρατία
Η συμπεριφορά που επέδειξε το βράδυ της Δευτέρας ο Βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Παύλος Πολάκης, από το βήμα της Βουλής είναι ιδιαιτέρως διδακτική. Αφενός διαγράφει ολοκληρωμένα την προβλεπόμενη διαδικασία σε περίπτωση ανάρμοστης συμπεριφοράς Βουλευτή, και αφετέρου αποτελεί το καλύτερο αντιπαράδειγμα του δημοκρατικού διαλόγου.
Πράγματι από μία αναδρομή στο εν λόγω επεισόδιο διαπιστώνεται ότι αυτό σχηματοποιεί την σχετική διαδικασία. Ο Κανονισμός της Βουλής ορίζει ότι ο Βουλευτής δεν επιτρέπεται να απομακρύνεται από το υπό συζήτηση θέμα, ει δε μη ο Πρόεδρος της Βουλής τον καλεί να επανέλθει σε αυτό και εάν δεν συμμορφωθεί, ο Πρόεδρος τον προειδοποιεί ότι θα του αφαιρέσει τον λόγο. Ορίζεται περαιτέρω ότι οι Βουλευτές υποχρεούνται να τηρούν τον Κανονισμό και να συμμορφώνονται με τις υποδείξεις του Προέδρου της Βουλής.
Μάλιστα η μη συμμόρφωση προς τις υποδείξεις του Προέδρου της Βουλής (καθώς και η απρεπής συμπεριφορά και η έλλειψη σεβασμού προς το Προεδρείο) λογίζεται ως «ανάρμοστη συμπεριφορά» και επισύρει την ανάκληση στην τάξη, την στέρηση του δικαιώματος λόγου, την μομφή για αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά και τον προσωρινό αποκλεισμό από τις συνεδριάσεις.
Οι παραπάνω ρυθμίσεις υλοποιούν την συνταγματική επιταγή του άρθρου 65 για τον καθορισμό της ελεύθερης και δημοκρατικής λειτουργίας της Βουλής και αποτυπώνουν την ευθέως εκ του ίδιου συνταγματικού άρθρου απονεμομένη εξουσία στον Πρόεδρο της Βουλής να επιβάλλει πειθαρχικά μέτρα εναντίον κάθε Βουλευτή που παρεκτρέπεται.
Είναι, λοιπόν, κάτι παραπάνω από παράλογος ο τυχόν χαρακτηρισμός ως αντιδημοκρατικών των μέτρων που προβλέπονται και επιβάλλονται σε περιπτώσεις μη τήρησης κανόνων που προσβλέπουν ακριβώς στην δημοκρατική διεξαγωγή των κοινοβουλευτικών συζητήσεων και λειτουργία του θεσμού. Και είναι εξίσου παράλογο έως απογοητευτικό να μην τηρούνται οι κανόνες μέσα στο ίδιο το όργανο που ασκεί την νομοθετική λειτουργία, που θέτει δηλαδή τον νόμο, στα πλαίσια της προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζει κάποιος τους κανόνες συζήτησης της Βουλής, ώστε να αντιληφθεί ότι μία συμπεριφορά που κείται εκτός του δημοκρατικού διαλόγου σε οποιαδήποτε καθημερινή συγκυρία, πολλώ μάλλον είναι προβληματικό να απαντάται στο προπύργιο του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, δηλαδή στο Κοινοβούλιο. Ακόμη και εάν δεν διατυπώνονταν σε κανόνες, ο μη τραμπουκισμός των συνδιαλεγομένων, η μη περιφρόνηση του διευθύνοντος την συζήτηση, αποτελούν θεμελιώδεις προϋποθέσεις του ορθού και εποικοδομητικού διαλόγου, τις οποίες μπορεί να αναφέρει ακόμη κι ένας μαθητής στην έκθεση του σχολείου.
Όταν, όμως, προσβάλλεις τις δημοκρατικές αξίες κατά παράδοση, εντάσσοντας στις προεκλογικές υποσχέσεις για την «δεύτερη φορά» ευθείες παρεμβάσεις στην δικαιοσύνη, όταν αδυνατείς να εκφραστείς σε δημοκρατικά πλαίσια, σε πλαίσια καλής πίστης, σεβασμού και ορθολογικής τεκμηρίωσης από έναν απλό λογαριασμό στα κοινωνικά δίκτυα, ίσως είναι αναμενόμενο να επιδεικνύεις αντίστοιχη συμπεριφορά και οπουδήποτε αλλού. Επειδή ακριβώς, για να γνωρίζεις και να τηρείς την υποχρέωση δημοκρατικού διαλόγου δεν χρειάζεται να φέρεις το βουλευτικό αξίωμα, και συνακόλουθα δεν απεκδύεσαι της υποχρέωσης αυτής όταν δεν είσαι στο βουλευτικό βήμα, αλλά είσαι, λόγου χάρη, στο δημόσιο βήμα ενός λογαριασμού στο Facebook.
Η υποχρέωση αυτή, όμως, επαυξάνεται, όταν περιβάλλεσαι το θεσμικό ένδυμα του βουλευή. Γιατί όταν στέκεσαι στο βήμα του Κοινοβουλίου, στέκεσαι πάνω στο ιερό δημοκρατικό κεκτημένο του λαού που εκπροσωπείς και ενσαρκώνεις το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα. δημοκρατία δημοκρατία δημοκρατία δημοκρατία
Θες να γίνεις μέλος της ομάδας μας; Συμπλήρωσε την αίτηση σου εδώ!
